Malum Türkiye, 2014 sonrasında IŞİD’e karşı savaşta ABD’nin Kürtlerle kurduğu ortaklığı önleyemedi. Ankara’nın istediği ABD’nin TSK ve müttefik milis güçleriyle birlikte hareket etmesiydi. Şimdi Afrin’de yaptığı gibi Fırat’ın doğusundaki ‘demokratik özerkliği’ bitirmek üzere sahadaki koşulları değiştirmek için şansını zorluyor. Bunu yaparken de Suriye’yi çökertme planındaki eski ortağı ABD’ye “Çekil” deme hususunda neredeyse Rusya ve İran’ı geride bırakıyor.
Türkiye, Astana sürecinde Rusya ile ortaklık kurarken bu sayede Kürtlere karşı sahada pozisyon kazandı ama bunun karşılığında finansörü olduğu ‘devrim projesini tasfiye’ misyonunu da üstlenmiş oldu. Şimdi ‘Gerilimi Düşürme’ stratejisiyle İdlib’in etrafında bir güvenlik kuşağı oluşturulurken güçlendirdiği stratejik pozisyonunu, Rusya’nın çizdiği rotadan çıkmak için kullanıyor, ‘acaba güç dengelerinde bir değişiklik yaratabilir miyim’ diye sağa sola bakıyor.

Esad, öldüğü ve bittiği halde Kürtlere hiç bir şey vermez.
İran ve TC içinde bu geçerli...
ABD ve koalisyon Cenevre'de Kürtlerinde temsili için yol vermeli ve Kürtler bunu zorlamalıdır...
Esad ve İran ve TC kendi kendinize Rus ruleti oynayın diyorlar...
Sıkacaksa katil sürüleri kafasına sıksın..
Rojava da cepheyi alabildiğine genişletiniz.
Küskün olan, kendini uzak tutan kalmasın...
Kürtler için olmak veya olmamak savaşı gündemdedir..
Güney Kürdistan da geçmişte yapıldığı gibi orası içinde güvenlik şemsiyesi uygulanırsa çok şık olacaktır...

Bu alışverişin ‘al’ı papaz, ya ‘ver’i? Doğrusu Erdoğan geçen Temmuz’da öne sürülen Halk Bankası eski yöneticisi Hakan Atilla’ın iadesi ile bankaya yönelik olası cezanın müzakere edilmesini de içeren takas anlaşmasından payına düşeni alabilecek mi bilmiyoruz. Trump “Fidye ödemeyeceğimizi söyledik… Ortada olan tek anlaşma psikolojik” diyerek takas beklentisini suya düşürse de yaptırımları gözden geçirme sinyali verdi. Kürtlere dediği gibi Türklere de “Harika insanlar” dedi! Gönlü geniş, yüce bir insan! Bu olayın kur depremiyle gelen mali yükünü saymazsak rehine cambazlığında ‘z raporu’ bu haliyle Ankara’nın yüzünü gülümsetecek gibi durmuyor. “Papaza karşılık Suriye’de uzlaşma sağlandı” gibi desteksiz atışlara hiç girmiyorum.

Türkiye ve Rusya, Suriye’ye ilişkin pazarlıklarda ABD’den istediklerini alabilmiş değiller. Bu nedenle ortak söylemlerle ABD’yi köşeye sıkıştırmanın hesabını yapıyorlar. Ayrıca Suriye yönetiminin MSD ile görüşmesini yönetime telkin edenin Rusya olduğunu da biliyoruz. Henüz İdlib pazarlıkları sürdürülürken olası askeri operasyonda Kuzey Suriye ve Rojava güçlerinin desteğini kara gücü olarak almak isteyen Rusya, Suriye yönetimi üzerinden bu kesimlerin ağzına bir parmak bal çalmak istedi. Bu olmayınca, yani Kuzey Suriye ve Rojava yönetimi kimsenin askeri olmayacağını açıkça belirtince, bunun ardından Türkiye ile Rusya İdlib’e dönük Soçi Mutabakatı’nı da imzalayınca, her ikisi beraber başladılar ABD ve Kuzey Suriye ile Rojava yönetimine kara çalmaya, tehdit etmeye...
Tüm bunlar açık ki hem tarafların sahada kendilerini güçlü kılmanın ön adımları, hem de yürüttükleri algı operasyonlarının bir parçası.

Barzani, referandum gecesi “Yarım asırdır savaşıyorum. Halkımla birlikte kitlesel ölümlerden, sürgünlerden, kimyasal katliamlardan geçtim” diyordu. Başarılı geçen referandumla birlikte uzun soluklu mücadelenin amacına ulaştığını düşünüyordu. Kendi ifadesiyle artık huzur içinde ölebilirdi. Kenara çekildi ama huzur içinde değil; konumu gereği kendisinin yapamayacağı manevraları çocukları ve yeğenleri yapabilsin diye…