Dünyada küresel ölçekteki değişim ve dönüşümler, Kuzey Kürdistan’dan vahim bir tablo ortaya çıkarmıştır. Kürd siyaset sınıfının büyük çoğunluğu, küresel rüzgarın etkisiyle, sanki mümkünmüş gibi , teorisiz, ideolojisiz bir siyaset yapma eğilimindedir. Aslında bu da Öcalan’ın Kürdistan’daki siyasete bir armağanıdır. Mesnetsiz, söylediği söze bir dayanak sunma, bilimsel bir izah yapma alışkanlığı olmayan Öcalan’ın, bu tarzının onun dışındaki siyaset sınıfı da büyük bir külfetten kurtarmışçasına , ganimet gibi saldırmıştır. Artık Kürdistan’da herkes ağzına geleni, herhangi bir veriye dayandırmadan söyleyebilmektedir. Kürdler bilime ve teoriye küsmüştür. Artık vaaz zamanıdır. Hele kürd siyaset sınıfının bir kısmı ”Kürdçe” yazmayı, ”Asker mektubu” niteliğindeki “makale”lerinin düzeysizliğini gizleyen bir limana dönüştürmüştür.

Avrupai Türklerle Asyatik Türkler arasındaki ayrışma, iktidar-muhalefet ayrışmasına denk gelmez. İktidar partisi AKP, esas olarak Asyatik Türklerin temsilcisidir. Parlamentoda yer almayan büyükçe partilerden BBP ve Saadet Partisi de Asyatik Türklerin temsilcilerindendir. Fakat muhalefet partilerinin tümü Avrupai Türklerin temsilcisi değildir. Muhalefetin bir parçasını oluşturan BDP’nin bu ayrışmayla bir ilgisi yoktur, örneğin. BDP, üçüncü bir kimliği, Kürt kimliğini temsil eder. Geriye kalan partilerden CHP, Avrupai Türklerin temsilcilerinden bir tanesidir. CHP dışında İşçi Partisi’nden, liberal sol partilere kadar bir dizi küçük parti daha Avrupai Türklerin değişik sektörleriyle uyumlu partilerdir. Keza toplumsal dayanakları artık iyice daralmış olan Kemalist devletin klasik devletçi refleksi olarak tarif edebileceğimiz “Ergenekon”cular da Avrupai Türklerin bir parçasıdır.