İç mücadele olarak görünen mücadele aynı şekilde dışarının içimizde süren mücadelesidir. “Kürtler arası mücadele” her zaman işgalcilerin, bölgesel, küresel güçlerin kendi aralarındaki mücadelelerinin ve Kürdlere karşı sürdürdükleri mücadelenin bir devamı yansıması da olmuştur aynı zamanda. Sasani-Bizans, Emevi-Bizans, Emevi-Sasani, Selçuki-Bizans, Osmanlı-Safevi, Rusya-Safevi, Rusya-Osmanlı ve nihayet Dünya savaşları bunun örnekleri ile doludur. Yakın-Doğu’nun merkez ülkesi Kürdistan dış savaşların cephesi olagelmiş ve bu savaşlarda iç birlikten yoksun, savaşan taraflar arasında ve çoğu zaman onlar adına sürdürülen iç savaşlara konu olmuştur.

SSCB’nin çözülmesi ile 45 yıllık dünya düzeni de çökmüş, suni ve gayrı meşru devlet sınırları devletlerarası korumadan yoksun kalmışlardır. Son yirmi yılda onlarca yeni devletin yeni sınırlarla tarih sahnesine çıkması bunun sonucudur. Global aktörler, özellikle ABD sınırlar konusunda revizyonist bir pozisyondadır. Bu sınırlar artık devletlerarası sermayenin çıkarlarına cevap olmaktan da uzaktır. Bu sınırlar değişmelidir ve değişecektir. Halkların, milletlerin tarihsel toplumsal hakikatleri ile uyumlu yeni sınırlar ve yeni bir dünya düzeni talebi, meşru, ilerici bir taleptir. Bunun Kürdistani siyasetteki tezahürü Bağımsız Birleşik Kürdistan talebidir. Busınırlar daha çok Kuzeybatı Kürdistan’daki siyaset sınıfımızın, bir kısımaydınlarımızın ve okumuşlarımızın beyninde varlığını, etkisini sürdürmektedir. Çözümü işgalci devlet sınırları içinde arayan, ufku parçayı aşamayan siyasi talepler bunun tezahürüdür. Parçalanmışlığın yol açtığı bu kolonyalist tahribatda ancak Bağımsız Birleşik Kürdistan talebi ile sürdürülen mücadele ile aşılabilinir. Bunu yapabilmekten, yapmaktan uzak görünsek de yapmamız gerekenin ve yapabileceğimizin bu olduğunu

Seçimleri, seçimlere katılıp katılmamayı tartışmadan, seçimlerin Türkiye genel sistemindeki yeri ve bunun Kürdistan’daki anlamı üzerinde ciddi bir teorik, siyasi tartışma yapmadan, herhangi bir Türk partisi gibi seçimlere katılıp, sonra da seçim sonuçlarını tartışmak bana doğru gelmiyor. Seçimler, dünyanın her yerinde sistemin devlet üzerinden meşruiyetini güncellediği bir vasıtadır. Bunu Türkiye üzerinden ele alırsak eğer; Türk egemen sınıfları 4 ya da 5 yılda bir egemenliklerini seçimler üzerinden güncelliyorlar. "Halk bizi seçti" diyorlar. Kürdistan’da ise bunun bir başka anlamı var; Türk egemenlik sistemi seçimler üzerinden Kürdistan’da sürdürdüğü işgale meşruiyet görüntüsü sağlamayı hedeflemektedir. Kürdistanlılar seçimleri kendi devletlerinde kendi parlamentoları, belediyeleri için yapılan normal bir seçim gibi ele alıyor. Öncelikle bunu sorgulamak gerekiyor. Kürt siyasetinin görevi, Kürdistan’da, Türk egemenlik sisteminin daha iyi işlemesini sağlamak değildir. 

Çanakkale savaşı Birinci Emperyalist Paylaşım Savaşının önemli bir mevzi savaşıdır. Bu savaş son yıllarda Kürtlerle Türklerin ittifak ettiği bir savaş olarak sunulmaktadır. Yine bu nedenle Çanakkale ruhunun “Kürd sorunu”nun çözümünde yeniden canlandırılması gerektiği vaaz edilmektedir. 
Özünde ulusal özgürlük meselesi olan bir meselenin, emperyalist ruhun canlandırılması ile çözüleceğini söylemek sömürgeciliğe teslimiyetin ifadesidir. Çanakkale ruhu bu sorunu çözmek bir yana sorunu derinleştiren bir ruhtur.